Biblia

Mdr 18

⁶ Noc ow± oznajmiono wcze¶niej naszym ojcom, by nabrali otuchy, wiedz±c niechybnie, jakim przysiêgom zawierzyli. ⁷ I lud Twój wyczekiwa³ ocalenia sprawiedliwych, a zatraty wrogów. ⁸ Czym bowiem pokara³e¶ przeciwników, tym uwielbi³e¶ nas, powo³anych. ⁹ Pobo¿ni synowie dobrych sk³adali w ukryciu ofiary i ustanowili zgodnie Boskie prawo, ¿e te same dobra i niebezpieczeñstwa ¶wiêci podejm± jednakowo, i ju¿ zaczêli ¶piewaæ hymny przodków.

Hbr 11

¹ Wiara za¶ jest porêk± tych dóbr, których siê spodziewamy, dowodem tych rzeczywisto¶ci, których nie widzimy. ² Dziêki niej to przodkowie otrzymali ¶wiadectwo. ⁸ Przez wiarê ten, którego nazwano Abrahamem, us³ucha³ wezwania Bo¿ego, by wyruszyæ do ziemi, któr± mia³ obj±æ w posiadanie. Wyszed³ nie wiedz±c, dok±d idzie. ⁹ Przez wiarê przywêdrowa³ do Ziemi Obiecanej, jako ziemi obcej, pod namiotami mieszkaj±c z Izaakiem i Jakubem, wspó³dziedzicami tej samej obietnicy. ¹⁰ Oczekiwa³ bowiem miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg. ¹¹ Przez wiarê tak¿e i sama Sara, mimo podesz³ego wieku, otrzyma³a moc poczêcia. Uzna³a bowiem za godnego wiary Tego, który udzieli³ obietnicy. ¹² Przeto z cz³owieka jednego, i to ju¿ niemal obumar³ego, powsta³o potomstwo tak liczne, jak gwiazdy niebieskie, jak niezliczony piasek, który jest nad brzegiem morskim. ¹³ W wierze pomarli oni wszyscy, nie osi±gn±wszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za go¶ci i pielgrzymów na tej ziemi. ¹⁴ Ci bowiem, co tak mówi±, okazuj±, ¿e szukaj± ojczyzny. ¹⁵ Gdyby za¶ tê wspominali, z której wyszli, znale¼liby sposobno¶æ powrotu do niej. ¹⁶ Teraz za¶ do lepszej d±¿±, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi siê nosiæ imienia ich Boga, gdy¿ przysposobi³ im miasto. ¹⁷ Przez wiarê Abraham, wystawiony na próbê, ofiarowa³ Izaaka, i to jedynego syna sk³ada³ na ofiarê, on, który otrzyma³ obietnicê, ¹⁸ któremu powiedziane by³o: Z Izaaka bêdzie dla ciebie potomstwo. ¹⁹ Pomy¶la³ bowiem, i¿ Bóg mocen wskrzesiæ tak¿e umar³ych, i dlatego odzyska³ go, jako podobieñstwo [¶mierci i zmartwychwstania Chrystusa].

Lk 12

³² Nie bój siê, ma³a trzódko, gdy¿ spodoba³o siê Ojcu waszemu daæ wam królestwo. ³³ Sprzedajcie wasze mienie i dajcie ja³mu¿nê! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczej±, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie z³odziej siê nie dostaje ani mól nie niszczy. ³⁴ Bo gdzie jest skarb wasz, tam bêdzie i serce wasze. ³⁵ Niech bêd± przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie! ³⁶ A wy [b±d¼cie] podobni do ludzi, oczekuj±cych swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyæ, gdy nadejdzie i zako³acze. ³⁷ Szczê¶liwi owi s³udzy, których pan zastanie czuwaj±cych, gdy nadejdzie. Zaprawdê, powiadam wam: Przepasze siê i ka¿e im zasi±¶æ do sto³u, a obchodz±c bêdzie im us³ugiwa³. ³⁸ Czy o drugiej, czy o trzeciej stra¿y przyjdzie, szczê¶liwi oni, gdy ich tak zastanie. ³⁹ A to rozumiejcie, ¿e gdyby gospodarz wiedzia³, o której godzinie z³odziej ma przyj¶æ, nie pozwoli³by w³amaæ siê do swego domu. ⁴⁰ Wy te¿ b±d¼cie gotowi, gdy¿ o godzinie, której siê nie domy¶lacie, Syn Cz³owieczy przyjdzie". ⁴¹ Wtedy Piotr zapyta³: "Panie, czy do nas mówisz tê przypowie¶æ, czy te¿ do wszystkich?" ⁴² Pan odpowiedzia³: "Któ¿ jest owym rz±dc± wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoj± s³u¿b±, ¿eby na czas rozdawa³ jej ¿ywno¶æ? ⁴³ Szczê¶liwy ten s³uga, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynno¶ci. ⁴⁴ Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad ca³ym swoim mieniem. ⁴⁵ Lecz je¶li s³uga ów powie sobie w duszy: Mój pan oci±ga siê z powrotem, i zacznie biæ s³ugi i s³u¿±ce, a przy tym je¶æ, piæ i upijaæ siê, ⁴⁶ to nadejdzie pan tego s³ugi w dniu, kiedy siê nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; ka¿e go æwiartowaæ i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. ⁴⁷ S³uga, który zna wolê swego pana, a nic nie przygotowa³ i nie uczyni³ zgodnie z jego wol±, otrzyma wielk± ch³ostê. ⁴⁸ Ten za¶, który nie zna jego woli i uczyni³ co¶ godnego kary, otrzyma ma³± ch³ostê. Komu wiele dano, od tego wiele wymagaæ siê bêdzie; a komu wiele zlecono, tym wiêcej od niego ¿±daæ bêd±.